woensdag 25 februari 2015

Hoe koken toch heerlijk kan zijn? Brief aan Pascale Naessens.

Beste Pascale,
 
Lange tijd heb ik getwijfeld of ik mij vooraf diende voor te stellen.  Dat hoort zo bij het schrijven van een brief.  Vooral als het een brief betreft tussen twee personen, die elkaar nauwelijks of niet kennen.  Dan kan een korte kennismaking best wel nuttig zijn.  Op die manier kan de lezer de schrijver plaatsen.  Op die manier kan de lezer tot een beter begrip komen.  Een goede verstandhouding, dat is toch wat wij dagelijks nastreven.
 
Ondanks voorgaande zal ik het niet doen.  Ik ben nochtans welopgevoed.  Laat daarover geen misverstand bestaan.  Onbeschoftheid is mij vreemd.  Waarom dan toch niet die briefvormige beleefdheid? Omdat wij dezelfde passie delen.  De passie voor het koken.  Mensen met eenzelfde passie begrijpen elkaar.  Zelfs zonder woorden.  Mensen met eenzelfde passie hebben die clic.  Die clic, die geen uitleg behoeft.  Die geen introductie vraagt.  Vandaar dus die uitzondering op de algemeen aanvaarde omgangsvormen.
 
Een passie voor koken? Mijn vrienden, die deze woorden lezen, zullen hun wenkbrauwen fronsen.  Tot voor kort was koken een zware opgave.  Een hels karwei waartegen ik opzag.  Ik deed het omdat het moest.  In koken vond ik geen plezier.  Met tegenzin begon ik er aan.  Weinig tijd werd uitgetrokken voor deze activiteit.  Snel, snel, snel, zo ging het elke avond weer.  Andere, leukere dingen kregen voorrang op koken.  Bij het koken vielen wij steeds terug op dezelfde recepten.  Weinig variatie.  Geen experimenten.  Aan het kookvuur was er weinig jolijt.  Liefst alles zo snel mogelijk achter de rug.  Zodat wij verder konden gaan met ons leuke leventje.  Want dat hadden wij.  Dat hebben wij.  Enkel dat koken strooide roet in het eten.
 
 
Zo was het vroeger.  Vandaag is het anders.  Recent ontdekten wij u.  Uw principes.  Uw recepten.  Koken werd een feest.  Meer nog, koken werd een totaalspektakel.  Dat alles hebben wij aan u te danken.  U toonde ons de weg.  U liet opnieuw licht schijnen in onze keuken.
 
Plots was koken geen last meer.  Vandaag noemen wij het een uitdaging.  Een heerlijke uitdaging.  Eentje om naar uit te kijken.  Elke avond kiezen wij één van uw recepten.  In onze keuze laten wij ons wel nog leiden door de gemakkelijkheidsgraad.  Wij willen stap voor stap gaan.  Niet onmiddellijk streven naar het hoogste.  Dat zou nefast zijn voor de kookvreugde.  Maar die gemakkelijke recepten vinden wij.  Die gemakkelijke recepten maken wij.
 
 
Ik sta aan de kookpotten.  Ik lach.  Geen chaos meer in mijn hoofd.  Enkel helderheid.  Alles heb ik op een rijtje.  Het recept heb ik gelezen.  Zit gestructureerd en gestroomlijnd in mijn hoofd.  In alle rust en zelfzeker volg ik alle stappen.  Geen twijfel meer.  U bent mijn gids.  Mijn houvast.  Op u kan ik terugvallen.  Literairgewijs, bedoel ik dan.  Uw boeken hou ik bij de hand.  Als hulplijn.  Als reddingsboei.  Stap voor stap kom ik tot dat smakelijke eindresultaat.  Elke avond slaag ik er in om die foto uit uw boek naar onze borden te kopiëren.  De hoofdrolspelers uit de foto worden op onze borden tast- en eetbaar.
 
Na het overheerlijke diner blijven wij nog even aan tafel.  Wij lopen niet weg uit de keuken.  Zoals wij vroeger deden.  Neen, wij blijven zitten.  Nagenieten, zo noemen zij dat.  Wij kijken elkaar aan.  In onze ogen zien wij dat licht zachtjes flikkeren.  In onze ogen zien wij dat nieuwe geluk.  Ik in haar ogen.  Zij in mijn ogen.  Ons geluk is nu nog vollediger.  Wij beseffen dat kookkunst ook hiertoe kan bijdragen.  Let wel, ik durf mij zelf nog geen kookkunstenaar te noemen.  Wel noem ik mij al kok.  Beginnende kok.  Zoekende kok.  Stuntelende kok.  Ik zeg het nog niet luidop.  Ik zeg het nog heel stilletjes.  In mijn hoofd.  Nog te bang om naar buiten te treden.
 
 
Koken is een feest.  Net als voetbal.  Met dat ene verschil dat hooligans het kookfeestje niet komen verbrodden.  Geen geweldenaars aan tafel.  Dat kan niet.  Dat mag niet.  In alle stappen in het proces vind ik de rust terug.  Rust, die voordien onvindbaar was.  Het zoeken van een recept? Met veel plezier blader ik doorheen uw boeken.  Ik lees.  Ik schat mijn kunnen in.  Ik twijfel.  Ik kies.  Ik maak mijn boodschappenlijstje.  Het kopen van de ingrediënten? Geen race met het winkelwagentje.  Aan minimumsnelheid laveer ik doorheen de winkelrekken.  Ik kijk om mij heen.  Ik voel.  Ik ruik.  Ik leer.  Ik ontdek.  Ik koop.
 
Afkeer van het koken? Neen, dat heb ik niet meer.  In alle noodzakelijke stappen om tot een heerlijk diner te komen, vind ik plezier.  Lange tijd kon ik niet begrijpen waarom mensen plezier konden vinden in koken.  Die rage van kookboeken, minachtend keek ik er op neer.  Nu niet meer.  U hebt iets veranderd in mij.  Mijn persoonlijke geschiedenis krijgt plots een andere tijdsindeling.  De jaren vóór Pascale Naessens.  De jaren na Pascale Naessens.  
 
Eindelijk heb ik u gevonden.  Ik laat u niet meer los.  Ik laat u niet meer gaan.  Die boeken hou ik voortaan dicht bij mij.  

Met vriendelijke groeten. 

Link:
Pascale Naessens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten